Etrafım bulanık suretlerle dolu.
Hepsi tanıdık, ama gerçek değil.
Sorular var dudaklarında,
Cevaplarsa pek meçhul.
Bir boşluk var içimde,
Sanki hiçbir şey sığmıyor gibi.
Ne söylersem eksik kalıyor,
Ne hissetsem fazla.
Adım atsam, batıyorum,
Kalsam, yavaşça boğuluyorum.
Karanlıkla dost olmuşum,
Aydınlıktan kaçıyorum.
Yürüdüğüm yol değil sanki,
Her adımımda biraz daha siliniyorum.
Kendimi tanımaya çalıştıkça,
Başka birini görüyorum.
Zaman geçmiyor değil,
Ben geçemiyorum içinden.
Geçmiş omuzlarıma çöktükçe,
Sürünüyorum olduğum yerde.
Artık ne sen varsın ne de ben,
Birbirinden ayrı iki ruh ve beden.
Yaşıyorum, ama neden bilmiyorum,
Belki de ölmeyi bile tam beceremiyorum.
Kayıt Tarihi : 20.8.2025 17:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!