Sisler İçinde Şiiri - Kazım Üçok

Hani bazen tükenir ya ümitler
Hep sisler içinde kalırsın çaresiz
Ya yağmur yağsa dersin ya da kar
Gelmez bir türlü beklenen o bahar

Sonra çatırdar gök kubbe derinden
Sarsılır yürekler ta can evinden
Bir sorgudur başlar karanlık odalarda
Sanki her cüce bir dev olur aynalarda

Ne arayan ne soran kesilir, hepten ayak sesleri
Kim bilir ne zaman açılır bu kapılar geri
Fayda gelmez artık anadan, yardan
Geceyi sarsan çığlıklar yansır duvarlardan

Gözler kör olur, vicdanlar sağır
Feryat et istersen avazın çıktığı kadar bağır
Duymaz sesini taş kesilen yürekler
Ya dize getirecekler seni
Ya kapılarında kul edecekler

Ayaklar altında çiğnenir, yok olur insanlık
Her ne olacaksa, yeter, olsun artık
Tanrım bu başa gelenler kimin ahı
Boş yere beklersin doğmayan sabahı

Hırpalanmaktan bitkin düşer bedenler
Bilinmez ki ölü mü sağ mı döner gidenler
Şafak sökmez bir türlü, tan yeri ağarmaz
Erkeklik var ya serde ayıptır ağlanmaz

Bu sis ne zaman dağılır ya Rab
Bu azap ne zaman biter
Kader mi bu, değişmez mi hiç
Yeter, yeter, yeteeer!..