Sırtından Bıçaklayan Dost

Yaşlanıyorum
Artık genç değilim.
Saçımdaki akları,
Yüzümdeki çizgileri sayamıyorum.
Hayat geçiyor.
Yüzümde yılların yorgunluğu,
Ellerimde ölü kelebekler...

Sessizliğe emanet ettiğim düşlerim,
Bir zamanlar ışıl ışıl bakan gözlerim,
Şimdi uzaklara dalıyor sebepsiz.
Ne bir sitem var dilimde,
Ne de bir beklenti kalmış kalbimde.

Zaman usulca geçerken penceremden,
Her anı bir başka vedaya benziyor.
Gidenler dönmüyor, gelenler avutmuyor.
Eskiden gülüşlerle dolu sofram,
Şimdi sadece anılarla suskun...
Her şey yabancı.

Artık daha net görüyorum
Kim dost, kim düşman.
Şimdi ne sadakat kaldı bana sevgiden,
Ne de bir mutluluk.

Hayat dediğin, sırtından bıçaklayan bir dost;
Dönüp bakmaz bile, neler verdin, neler çektin.
Dün omuz omuza yürüdüklerim,
Bugün ardımdan konuşuyor sessizce.
Vefasız bir kalabalık içindeyim;
Gözleri var ama kalbi yok çoğunun.
Yoruldum
İnanmaktan, umut etmekten, sevmekten.

İçimde bir kuyu, adı "boşluk";
Düştükçe çırpınan hayallerle dolu.
Ve ben artık bilmiyorum
O çabanın, o sevdanın neye değdiğini.

Yaşlanıyorum.
Ama asıl beni eskiten zaman değil;
İçimde büyüyen kırgınlıklar
Ve yok sayılan var oluşum...
Bir çocuk gibi değil,
Bir ağaç gibi… Köklerim derinde ama dallarım yorgun.
Rüzgârda savrulan yapraklar gibiyim:
Hep bir pişmanlık, hep bir hüzün.

İçimde bir kıvılcım,
Sönmemiş bir umut gibi titreşiyor.
Çünkü yaşlanmak sadece geçip giden zaman değil;
Bazen hayata başka bir gözle bakabilmek...
Ve ben hâlâ bakabiliyorum…
Ama yorgun,
Ama yaralı,
Ama umutsuz.

Artık kabulleniyorum her şeyi.
Kırıldım, evet… ama hâlâ ayaktayım.
Kendi içimde büyüttüğüm bir direnişle,
Her acıyı susarak sevmeyi öğrendim ben.
Ve her gidişi kendimde temize çektim.

Şimdi sessizlik en yakın yoldaşım.
Kalabalıklardan değil, kendi içimden geçiyorum.
Gözyaşlarımı kimseye göstermiyorum artık.
Çünkü öğrendim: Bazı acılar sadece bize ait,
Bazı yollar da tek başına yürünür.
Bir tebessüm, bir dost sesi, içten bir selam...
Zamanla fark edilenler,
Hayatın en kıymetlileri... Onlar da boş.

Artık ne kimseye kırgınım,
Ne de bir beklentim var insanlardan.
Ben kendi iç huzurumu arıyorum
Ve bulduğum her küçük huzurla
Biraz daha iyileşiyorum…
Yine de yaşlanıyorum.
21.04.2025 15:48