Sırrı Süreyya Önder'e veda

Bir ses sustu, meydanlar sessizleşti,
Kelimeler yitirdi o eski neşeyi.
Sırrı gitti, bir türkü yarım kaldı,
Gözlerde nem, yüreklerde bir sızı.

Mizahı keskin, sözü cesur bir nefer,
Barışa adanmış, ömrü bir sefer.
Kavgadan kaçmadı, güldürdü de yeri geldiğinde,
Bir halk ozanı, bir şehir efsanesi.

Sinemanın sokaklarından meclis kürsüsüne,
Her yerde iz bıraktı, kendi özgün sesiyle.
"Beynelmilel" bir duruş, "F Tipi" bir isyan,
Kelimeleriyle çizdi, yeni bir destan.

Şimdi uzaklarda, belki bir sinema salonunda,
Kendi filmini izliyor, sessiz bir akşamda.
Ya da bir meydanda, güvercinlere yem atarken,
Hatıralar canlanıyor, eski günlerden.

Sırrı, sen bir renktin, bu gri şehirde,
Bir umut ışığı, karanlık dehlizde.
Gidişinle bir boşluk kaldı, doldurulamaz,
Ama hatıran yaşayacak, unutulamaz.

Yolun açık olsun, Sırrı Süreyya Önder,
Mizahınla, sözünle, gönlümüzde eser.
Bir veda değil bu, bir saygı duruşu,
Hatıran önünde, eğilir başımız.