Şirk Nefis Şiiri - Selcuk Arısoy

Hakikati anlamayıp düşerken iktidar savaşına nefisler,
Kendi lisanıyla vahyi konuştu peygamber.
Dinledi sema ve arz insanoğlunun düştüğü hali,
Ve onlar yitik, çobansız davar sürüsü gibiydi.

Şeriat bahçesinde, mukaddes nehir kitabıyla sulanmayan ağaçlar,
Verdikleri amel meyveleri neye yarar?
Kanlı eller ve elbiselerle mabed inşa etseler de,
Şirk ile kendi kalp ve ruhlarına eziyet ediyorlar.

Çeşitli ve renkli nakışlarla süsleseler de evlerini,
Farkında olmadan, akıl ve fikirlerini tahrip ediyorlar.
Dünya nimetleri için her şeyi yapan nefislerinin,
Gerçekte en büyük düşmanları olduğunu nasıl görmüyorlar?

Yalan söz ve haram yemekle tuttuğu orucu,
Kabul olmaz sonra elbet, etmezse ihlasla rücu.
Şayet kılınırsa şirk seccadesinde bir vakit namaz,
Nasıl vuslata varıp ta nurlansın kalbin,
Haram kılınan perdeleri yırtan utanmaz!

Varsa elinde gayba dair bir haber,
O zaman bize hükmü kesinleşmiş, o günden haber ver.
Nefsinin eline düşüp geçirdin ömrünü hep münker,
Artık dinle bak ne diyor,
Alemlere rahmet en son Peygamber.

SELÇUK ARISOY