Sıratın Gölgesinde Şiiri - Seyrani Göl

gönlümde açılmış
ince, titrek bir çizgi gibi
uçurumla nur arasında
yalınayaktım

adımlarımda tereddüt
yüreğimde ağırlık vardı
her adımda
eski bir günah
omzumdan düşer gibi
içimde yankılandı:
“affedildin mi?”

ne ben söyledim
ne biri işitti
ama kainat sustu
ve kalbim
ilk kez bu kadar
kendi sesine eğildi

ağlamadım
çünkü gözyaşı
yıkayamazdı artık beni
sadece
yürümem gerekiyordu
her adımda
biraz daha hiçleşerek
biraz daha O’na yaklaşarak

gölgemi bile
arkamda bıraktım sonunda
çünkü sıratın gölgesinde
ışık bile
teraziyle dokunur insana
S.GÖL