Ekşiyor asfalt ayaklarımın altında
bir güvercin eşiyor yürek yaramı
cinayeti öğreniyorum titreyen ellerimle
bir kedinin cinnetinde kayboluyor masumluğum.
ve papatyalarımda saklıyorum tüm bunları.
annemin uzak dediği şehirleydeyim şimdi
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta