Sinoplu hicran Şiiri - Özkan Öner

Boylu boyunca çiçek açardı yaseminler
Her bahar taş sokaklarında sinopun
Gündüzleri yalınayak koşan çocukların
Sevinç çığlıkları geceleri evimizin su alan Rıhtımlarına vuran dalga sesleri .
Az ötede balık avına giden gırgır gır
Teknelerinin motor sesleri bozardı sessizliği
Uzayan sahillerinde nice aşklar filizlenir.
Niceleri mazi olurdu.
Seyre dalarken gözlerim kainatı
Ansızın sen gelirdin aklıma.
Gözlerine bakınca.
Peş peşe gemiler kalkardı yüreğimin rıhtımlarından Gözlerin kadar engin engin maviliklere
Ufkunda Kayboldurdum.
Ellerin bembeyaz bir martı gibi
Kucaklardı gökyüzümü
En çok papatyaları severdin.
Birde yağmurun ardından gelen toprak kokusunu Seninle bir kaç mevsimsizliğe katlanmıştı Gençliğimiz birde yıldızlar arası yokluğunu.
Sığdırmıştım gecelerime.
Mecburi bir vatan göreviydi ayrılığımız Döndüğümde nişanlamıştı ailesi
Adı hicrandı hiç unutmam hicran olup kalmıştı İçimde yokluğunun hasreti..