Sinan Alataş Şiirleri - Şair Sinan Alataş

Kendim, konuşuyor kendine
Hiç susmuyor yüreğim
İflah olmuyor seslenişler
Vücut bulmak istiyor hissedişler
Taşarak gönülden
Kaleme tutunup

Devrilen yıllar olsun
Kalan aşk.

Geçen zaman olsun
Demlenen aşk.

Kan bağı mı?
Can bağı mı?
Can bağıymış
Her şeyden öte…
Canıma can
Derdime fer olmuş

Deli diyorlar bana
Tanıyamıyormuşum kimseyi
Kendi mahallem halbuki

Deli diyorlar bana
Sokağımın ücralarında

Emek,
Hayata kendini katmak demek.
Kendin ne saklıyorsa
Emeğin ona dönüşür.
Doğduğun gibi İNSAN kalmak gerek...

Gözyaşlarım
Islatıyor
Dünü
Bugünü.
Ve
Korkutuyor

Hatırası
Sestir kişinin
Kalpten duyulan
"Dostum" diye bağıran...

Hatırası

Yine geldi
Yepyeni bir yıl
Hoş gel yeni yıl...
Unuttur öncekileri

Güzel şeyler olsun

Zamanın, ömrün kıyısına vurduğu insan…
Gün, güneşten ibaret; doğuyor, batıyor
Ağır ağır artık adımlar, koşturduğun her yanda
Telaş kalmamış, nerde takat?
Bileğini bükemeyen dünya
Belinden almış intikamını

Merhamet istemez artık
Kanadı kırık kuş!..
Gökyüzü eksik ise
Bir kuştan
Yeryüzü ne ola ki
Uçsuz bucaksız?..