Yaz kızım
Şu diyardaki haksızlıkları yaz
Okuyup da bir yere gelemeyenleri
Konuşup da sesini duyuramayanları
Meydana çıkıp da susturulanları yaz
Ülkesi adına canını verebilecek insanların
Yol ortasında göğe yüzünü çeviren adamları severim
Ve kafasında daima bir şiiri kovalayanları
Kaldırımlarda yürüyenleri değil
Bir yolun peşini sürenleri
Medeniyetin bittiği yerde değilim
Medeniyet çoktan bitti
Hakkıdır beni itmişliği
Bunu Hâk bilir
Bilinir Hakikat
Hakkımdır isyan
Şimdi ben yalnızlığımın gergefinde
Bir elimde ip bir elimde bıçak
Bu ülkede yaşam değil
Yaşamak zor
Düşünmek zor
Perdeleri aralamak
Ve doyası görmek güneşi
Güzeli çirkin eden
. Düriş'e
Çerkezce üzülür, çerkezce kızardın
Acının dili çerkezce sanırdım
Öğrendim
Çünkü her acı, anadilinde
Bir rüyadan uyandım
Kalemin hakkını kaleme verdim
Ne beklenir bir yanılsamadan
İnancın inanmaya olan direnci
İnsanlar edindim
İnsan gibi insanlar
Bu dünyada ölüm var
Belki çıkıp da dönülmeyen bir kapı
Kaç ihtimalin eşiğinden geçtim
Hangi kapıya varsam
Aynı eve girdim
Yar için ölmek ile yari için ölmek
Aynı şey midir
Yar için candan vazgeçmek ile yar için canından vazgeçmek
Candan geçmek
Kolay iş midir azizim
Hakkı diyorum inanmıyosunuz bana
Bi kuyudan çıkıyordum bi elim dolu
Bi el, o görünmez el itti beni
Hakkı diyorum zihninde kısraklar ve küheylanlar
Hafzalam derdim, onu da bi şairden çalmışlığıma inanarak
Ben hafzalamda kaç mezara su verdim
Oyun mu oynuyorduk
Bu ip neyin nesi
Gerildikçe kendinden kuvvetli
Ellerim kanamakta inattan
Biraz daha git.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!