Şimdi Tüm İsyanlar Yeniktir

Savrulan gülüşlere tutunmuş
bir bahardan geçiyordum
daha, yağmaydı sokaklar.
Tutup rüzgara yüzümü
savrulan gülüşlerden geçiyordum.

Sen hep orada
gözlerinde bir gün batımı
ben, burada
yorgun kederler giyindim
sana geldim.
Bak, daha yaralıdır çığlıklarım
mültecidir yüreğim.
Gecenin kederinde
uzak bir hasrettir adın.
adın;
düşlerim kadar eskidir
ömrümün teninde
ki ömrüm;
yağmasında sokakların
savrulan bir gülüştür.

şimdi, ıslaktır teni toprağın
yağmurlar uzun boylu efkardır
ve gün sürgün hasretlerle
çıkıp gelmiştir.

daha sensizim,
uzak ve kimselersizim.

şimdi ayazdır,
tüm isyanlar yeniktir.
ve dışrda yaralıdır mevsimler
benim yaralıdır sesim.
Ey çığlık çığlık çoğalan sevdam
sanki yıllardır suskunum,
sanki yıllardır içimde gözlerin,
gözlerin gizli bir yaradır yüreğimde
ki yüreğim;
yaralı mevsimler ardında
bin yıllık bir öfkedir.

senin düşlerin vardır
-bensiz-
susuşların
gül tadı gülüşlerin.
senin yangındır yüreğin
alazında yorgundur düşlerim
düşüşlerim...
öyle ıssız,
öyle derin düşüşlerim.
Düşüşlerim hep sensiz...

sonra, gecelerde efkar
yollarda yağmur kaldım.
Hep ıslandım, üşüdüm
(üşümek;
ürkek öpüşler ardında
bir damla gözyaşı
ben kaç bahar hep sensiz
üşüdüm)
ve yıllar geçer,
ben hep burada
yüzümde ayrı iklimlerin gölgesi
her bahar sana savrulurum
senden sorulurum.