Şimdi sen Gidiyorsun Şiiri - Enes Kepil

Ya kimliklerimiz de son bulduğunda,
Hiç tanımadığın bir gülüşe
Hep yabancı kalacağını bildiğinde

Kendimize bu acıyı yaşatırken
Bir vapurla yol aldığımızda
Karşıdaki bir semte doğru,
Rüzgar
Düşünceleri uçurup götüremediğinde
Bir martı eşlik ettiğinde gözlerine
Kanatları açılıp kapandıkça
Daha çok yükseldiğinde, gökyüzüne
Yolculuk, ağırlaştığında uzaklaştıkça
Şehrin üstüne bir gölgedir düştüğünde
Hangi sözü söylesem duyarsın
Hangi söz kararından geri döndürebilir seni
Bilirim insan her yaşı bir kez yaşar
Otursa da yürüse de bütün gün
Zamanın içinde ilerlemeye devam eder.

Şimdi sen gidiyorsun biliyorum
Büyük savaşlar versen de içinde
Şimdi sen gidiyorsun