Vakit geç benim için uyanma vakti çoktan kaçtı.
Sevgilerimi bıraktım, ağaç dallarında çaputlara bağlı.
Deli ayrılıklar yaşadım, hiçbir araya gelmediğim.
Kardeş dahi olmadığım aynı yolda yürümediğim.
Hep kendime söyledim dinlemedim dizimi döverken.
Bölük bölük olmayı hakkettim sevmeyi bilmeyenlerce.
Vermemeliydim, aksine alacaklı olmalıydım gördüğüm o.
Şöyle göğsümü geremedim masum tenlerde.
Kaç hakikatlisini aradım düştü hakikatsizler.
Koruyamadım kendimi uyanık zihniyetlerde.
Gezecek yer yok el ele, omuzum zaten boşta.
Kurumuş dallara uzanmak sanırım zihnimde.
Emek mi lazım alın bolca istemediğiniz kadar emek.
Akıl olmasa nasıl anlasınlar gayretten, emekten.
Kenan Gezici 12/11/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 12.11.2025 09:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!