Bir zamanlar yağmur saçlı kadınların ayak sesleri duyulurdu
Sokaklar ıssız
Kaldırımlarınsa yüzünden düşen bin parça
Ne de olsa gürültüsüz kırıldı umutlar
Ve acımasızca yağmalandı tüm düşler
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Zaman bir bize kayıtsız değildi herhalde... Bir bizi bulmamıştı sokak lambalarının önünde..
O kadar sahipsiz miydik? Yoksa gün bir bize mi gecikti...
Tek kişilik dünya, evrenin yutulduğu kara deliğin en dibindedir..
Kendi yıldızları söndükçe, samanyolunda öpülecek yıldız avına çıkanlar fark eder en son, o kara deliği... Oysa fırtına çoktan çıkmış, her sürüklendiğinde esrikliğine saymıştır günü gün edenler..
Güneşi bekleyenler nereden koptuklarını unutmadıkça, dünya yeniden kurulacaktır.. Umudu deneme yanılma hafifliğine indirgememek şartıyla..
Sabaha yakışan bir şiir.. Yarınların fırtınalarını bekler gibi...
Etkili şiiri ve sizi kutluyorum Canan Hanım..
Sensizliğimi aydınlatamadıktan sonra şehrin bütün ışıkları yansa ne olur...
Şiir., başlığına çok uygun olarak öyle bir fırtına estiriyor ki yağmur sonrası hüznünü yaşayan yürekten kopup gelen...
Sayın şairimizi içtenlikle kutluyorum....
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta