Şimdi bu ekranı değil düet Şiiri - Murat ...

Şimdi bu ekran değil, tenini isterdim,
Parmaklarım harflerde değil, saçında kaybolsa.
Bu soğuk ışık değil, sıcaklığını bilirdim,
Bütün zaman dursun, sadece anılarmız kalsa.
​
Her kelime bir duvar, her mesaj bir engel,
Oysa ruhum senindir, tenine ulaşmalı.
Elimde telefon değil, omzun olmalı yere gel,
Bu anlık özlem, sonsuzluğa taşmalı.
​
Konuşmak, anlamak güzel; lakin yetmez,
Ateş içimde büyür, kelimelere sığmaz.
Bu büyük arzu, bir çağlayan gibi bitmez,
Dokunuşun olmadan bu susuzluk dinmez.
​
Bırak şimdi cümleleri, bırak fikirleri,
Gözlerin olsun bana en derin kitap.
Yüreğimde bir fırtına, titrek nefesleri,
Sadece varlığınla gelen o büyük hitap.
​
Seni anlatmak değil, seni yaşamak isterdim,
Gecenin en sessizinde, yıldızlara karışıp.
Benliğini, benliğime sıkıca iliştirip,
Bütün evreni bir anlık öpüşe bırakıp.
​
Şu anki tek dileğim, o mesafeyi eritmek,
Aramızdaki havayı bile sensiz solumamak.
Zamanı durdurup, sadece sana ait olmak,
Yüreğimdeki sesini başka bir sesle boğmamak.
​
Senin kokun olmadan bütün dünya boştur,
Sensiz geçen her an, ruhumda büyük bir kıştır.
Bu özlem ki ne büyük, ne derin bir iştir,
Teninin sıcaklığı, bana en büyük desturdur.
​
Ne konuşmak kaldı, ne dinlemek sözü,
Tek bir isteğim var: Gel, bitir bu derdi.
Gözlerimin aradığı o derin, o büyülü yüzü,
Şimdi şu an yanımda ol, ne olur geldi.
​
Bu yazışma bir gölge, sen ise gerçeğim,
Titreşen elimde değil, belinde dursun.
Bütün karanlığı silsin o parlak tenin,
Bu büyük aşkın ateşi, her şeyi vursun.
​
Gel ve sustur beni, sözlerinle değil,
O eşsiz varlığınla, o yakıcı yakınlıkla.
Bu anın büyüsüne ruhumu eğil,
Kelimelerin ötesinde, büyük bir aydınlıkla.