Kimse seni,
senin gibi sevmez.
Kimse acımaz sana.
Bir köpek gibi
kendi yaralarını yalayıp
iyileştirmek zorundasın.
Ağladığında göğsüne düşecek damla,
kendi gözyaşındır.
Deniz sensin,
dalgalar sensin.
Gemini batıran rüzgâr
senin içinde esiyor.
Bir kez inandın mı
başkasının seni kurtaracağına,
yavaş yavaş diz çökersin.
Bırak kendine acımayı.
Yüzünü yıka,
gözlerinden düşen gölgeleri
bir bir sil.
Silkin.
Ayağa kalk.
Çünkü kimse
senin yerine yürümeyecek
bu yolu.
Bir tek sen eşlik edebilirsin gölgene
ve yağan yağmura
Kayıt Tarihi : 15.8.2025 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!