Silikleştikçe, canı acıyor kulağıma fısıldadıklarının.
O buğulu sesinle uyuma istemimi hangi oluş unutturur?
Ellerine, hüznü yağmış harflerin
yazdıklarının gölgesi simamda….
Şimdi his ettiğim yerlerin mekansızlığı akıyor içime.
En aza ulaşıyorum yazıldıkça.
Her yerde, unuttuğum bedenimin parçaları.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta