Durduğum yerden baktım hayata
ve dedim ki:
“Tamam… yetti.”
Üzerime sinmiş bir sessizlik var…
Yokluk diye bir şey,
elbise gibi üzerime yapışmış.
Parayla ölçülmeyen,
cebi değil kalbi üşüten…
Yaşanmamış güzel günlerin,
Kalemimden dökülenler,
yüreğime bile sığmayanlardı.
İliklerime kadar doluyum.
Yazdım… yazdım… yazdım…
Her satırda biraz daha ağırlaştım.
Sayfalar dolusu dert birikti içimde,
Düşünsene…
Bir bardak çayı aynı bardaktan içemedik.
Bir sofrada ekmeği bölüp paylaşamadık.
Yağmurda yürüyüp ıslanamadık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!