Sıkıntı Şiiri - Yaşar Saim Aslan

Bilemiyorum içimde bir sıkıntı, yoksa rahatsızlık mı?
Pek bir garibim bugün bu tuhaflık bana haksızlık mı?
Aslında düşüncelerimden geçiyor şöyle bir çıkıp,
Yürüsem ayaklarım yoruluncaya kadar dolaşıp.
Yolun bittiği yerde belki bir çayhane veya bir kıraathane,
Karşıma çıkar hem çay içerim hem düşünürüm bir bahane.
Ne bileyim böylece belki içimdeki nesneyi kusarım,
Belki daha azar, daha kötü olur, çaresizce susarım.
Bunların Hepsi ihtimal hayat içindeki tüm kargaşa,
Girmiş giresice duygularımıza biraz dolu biraz boşa.
Denklemi bozuk, doluya koy almaz boşa koy doldurmaz,
At atabilirsen çıkmaz, Günyüzü gösterip rahat buldurmaz.
Bilinmeyeni bulmak sanki daha kolay, çarp, böl, topla, çıkar.
İşte sonuç ortada, bu içinden çıkılmazı insan aklına ne tıkar?
İyi değilim, neyi, neden, ne düşündüğümü bilmeden,
Düşünüyorum durmadan tüm aşamalarını da silmeden.
Bir başka duygular bunlar girmiş ve bir türlü çıkmayan,
Aklımın ve ruhumun bir köşesine sıkışmaktan bıkmayan.
Bunca zamandır bu kadar yolu nasıl ve ne şekilde geldim,
Hiç farkında değilim çayı nasıl içtim kime nerede söyledim.
Belki bir değil bilmem kaçıncı çaydı burada içtiğim,
Onu bildim ama çözemedim düşüncelerimi geçtiğimi.
Hala silkeliyor beni ve aklımı bir travma gibi bıkmadan,
Anlaşılan bana rahat yok bugün bu sıkıntı çıkmadan.