Siirsayesi Şiiri - Mehmet Bildir

Bir kadının ismini bilmeden gönlünde yer açan bir adamın hikâyesi

Onu ilk kez gördüğümde dünya susmuş gibiydi.
Sanki bütün şehir sessizliğe bürünmüş,
rüzgâr bile sesini kısmıştı.
Adını bilmiyordum,
nereden geldiğini, nereye ait olduğunu da…

Ama içimde bir şey,
onun varlığını yıllardır beklediğini fısıldıyordu bana.

O, gözlerinin içinde bir bahar taşıyan bir kadındı.
Ne gülüyordu abartıyla,
ne de konuşuyordu fazlaca.
Ama yürürken bile etrafına huzur serpiştiriyordu.
İnsan bazen birini tanımadan da özleyebiliyormuş meğer.

Ben ona hiçbir zaman adını soramadım.
Belki çekindiğimden,
belki de o güzelliğin içinde kırılgan bir ruh taşıdığını bildiğimden.

Çünkü böyle kadınlara ses yüksek çıkmaz.
Böyle kadınlara yaklaşırken bile insan yüreğiyle yürür.

Ona baktığımda içimde hep bir cümle yankılandı:
“Keşke beni anlayacak bir dili olsaydı kalbimin…”

Ama sustum.
Çünkü o incinmesin istedim.
Çünkü bazen sevgi, en çok dokunmamaktan belli olur.

Ben ona dokunmadım.
Adını bile fısıldamadım.
Ama içimden her geçişinde,
bir dua gibi geçtim içinden:
"İyi olsun, güzel kalsın, kırılmasın."

Ve o artık benim için bir isim değil,
bir his oldu:
Siirinsayesi.
Bütün kalabalıkların ortasında yalnızca onun gölgesine sığınmak isteyen bir adamın sırrı.

Benim ona verecek süslü cümlelerim yok.
Ama içimde, onun varlığıyla güzelleşen bir sessizlik var.
O isterse,
bir gün sadece onun anlayacağı bir şiire dönüşür bu sessizlik.

Ve o zaman belki sadece şöyle derim:
“Ben seni bilmeden sevdim.
Bilseydim, kim bilir nasıl susardım?”

– Mehmet Bildir
Bir gölgenin ışığına âşık olmuş bir adam.