Beynim ve kalbim sürekli savaş halindeydi...
Bazen kalbim aklımı vuruyor, bazen aklım kalbimi yaralıyordu...
Gözlerimdeki bulut yağmura dönüşmüş, yağdıkça çığlık oluyordu...
Günbegün edepsiz acılar ruhumu sarıyordu...
Hâyâl ettiklerimle yazdıklarım arasında gecenin karanlığı vardı...
Kendimle olan kavgam bitmek bilmiyor, yaşadıklarımı yazmaya korkuyordum...
Varoluşumun farkında olmayanlarla ritm atışlarımla dans etmek canımı yakıyordu...
Yalnızlığıma eşlik eden boş bakışlar, içimi süsleyen kâinat sessizliği...
Birgün olsun diyemedim : "ulan dön de bir yüzüme bak dünya, yanlış kişinin peşindesin"...
Kendimden gittikçe uzaklaşıyordum, halbuki daha çok yazacak sözüm vardı...
Artık dudaklarımdan kelime kelime ölüm dökülüyor...
Makûl ölüm maktûlü incitir, şiirlerde...
Beni, yargılayacak gündüzün sinesine gömün...
Kayıt Tarihi : 8.5.2024 01:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı ömürler ve hayırlı ölümler olsun inşaallah.
TÜM YORUMLAR (1)