Şiirin Mutluluğu Olurmu Usta

ben kıraç toprakların kızı
yüce dağların divanesi
yoksulluğun son kertesi
mahzunluğun prensesiyim.

beni arguvan ağıtları anlatır
yanık türkülerle hüzünlenirim
sütliman şairlik benden uzak
tuzu kuruların olsun şirin şiirler
şiirin mutluluğu olur mu usta

sabah namazı kalkar üç kuruş için ırgat giderim
akşamın yedisine kadar
yediğim kuru ekmek
gülün dikeni gibi
boğazımdan dizi dizi geçer
toroslardan yol alan katarlar gibi
ben yamalı fistan giyerim
bin bir renk cümbüşünde
ben içli bakarım baktığıma
yanık aşıklar gibi
mutlu şiirler uzaktır benden

hüzün gergefinde yek vücut olur dizeler
bende ki kafiyeler yol yorgunudur
uyaklarım rediflerim güneş yanığıdır
güneş yanığı dediysem
plaj yanığı değil haaa
bendeki yanıklar ekmek yanığıdır
çaresizliğin izdüşümünde
yoksulluk armağanıdır be usta

yaşadığımız dünyada
mutluluk şiirleri uzaktır bana
bir hiç uğruna ölenleri
yokluktan kırılanları
yitip giden umutları
üstümüzde kümelenen kara bulutları
ve şaşan adalet terazisini gördükçe
tüm olan bitene kayıtsız
elim kolum bağlı durdukça
hangi hece şiirlerimi mutlu kılar bee usta