Şiirdeki Çocuk Şiiri - Seyrani Göl

Çocuk okudu şiiri:
Şiirdeki çocuğu babası parka götürmüştü.
Şiirdeki çocuk;
Ne kadar mutlu olduğunu anlatıyordu.

Özledi babasını Murat.
Başka bir çocuk okudu şiiri.
Parka birazdan baloncu gelecekti.
Babası, balon alacaktı,
Şiirdeki çocuğa.

Doldu gözleri Murat’ın.
Biraz pencereye baktı.
Griydi hava.
Ama şiirde gökyüzü masmaviydi.

Başka bir çocuk okudu şiiri.
Şiirdeki çocuk babasının elini tutuyordu,
Mavi gökyüzünün altında,
Güvenle yürüyorlardı, yarınlara.

Başka bir çocuk okudu şiiri.
Daha neler neler yapıyorlardı,
Babasıyla şiirdeki çocuk.
Birlikte uçurtma uçuruyorlardı.
Gülüşleri göğe karışıyordu.

Murat başını eğdi.
Kalemini sıktı.
Sadece babasının sesi kalmıştı belleğinde,

Başka bir çocuk okudu şiiri.
Şiirdeki çocuk,
“Babam bana masal anlatır,” diyordu.
Dev bir ağaç, uykulu bir kuş...

Ağladı da ağladı Murat.
Defteri nemlendi.
Kimse bir şey demedi.

Bir çocuk daha okudu şiiri.
Şiirdeki çocuk babasını çok seviyordu.
İstediği zaman babasına sarılabiliyordu.
Düşündü düşündü düşündü Murat.
S.GÖL