Düşünmeden, acımadan, utanmadan
kocaman yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.
Ve şimdi oturuyorum böyle yoksun her umuttan.
Beynimi kemiriyor bu yazgı, hep bu var aklımda;
oysa yapacak bunca şey vardı dışarıda.
Ah, önceden farketmedim örülürken duvarlar.
Ama ne duvarcıların gürültüsü, ne başka ses.
Sezdirmeden, beni dünyanın dışında bıraktılar.
(1896)
Şiiri Değerlendir
"Düşünmeden, acımadan, utanmadan
kocaman yüksek duvarlar..." şimdi daha "hesaplı", fazla ve acımasızca örülmüş. Üstelik çok daha yüksektirler...
Aradan geçen bir asırlık zamana rağmen çok fazla şeyin değişmemiş olduğunu kanıksayacaktınız yaşıyor olsaydınız.
Ancak en büyük fark şu: siz o duvarların farkına vardınız ve anlattınız; oysa bugün bu duvarları anlat(a)mayanların sayısı da bir hayli kabarık. Maalesef...
Teşekkürlerim ve saygılarımı bıraktım anlamlı şiire ve şaire.
TÜM YORUMLAR (5)