Mayıs'ta ölmüş dostlar için
Sadece ama sadece onlar için
İncelik olmalı kafiyelerimde
Gözyaşlarım gibi silahların üstünde
Ve tüm yaşayanlara
Değişse de rüzgarla
Ölüler adına orda bilensin dursun
O beyaz silahı pişmanlık duygusunun
Evli sözcükler yara almış sözcükler
Suçun basbas bağırdığı kafiyeler
Dibinde çıkararak acı bir hikayenin
Çifte su sesini küreklerin
Hem yağmur kadar adi
Parlayan bir cam gibi
Sanki geçitte ayna
Ölen çiçek bluzda
Çocuğun çemberle oynaması
Ayın ırmakta yansıması
Dolaptaki güve otu
Bellekteki bir koku
Kafiyeler kafiyeler orda duyarım
Kırmızı ısısını kanın
Bize hatırlatın bunu
İnsanlar kadar zalim olduğumuzu
Ve yüreğimiz gücünü yitirdi mi
Unutkanlık uykusundan uyandırın bizi
Sönmüş lambayı yakın yeniden
Yine ses gelsin boşalan kadehlerden
Ben hep şarkı söylemekteyim orda
Mayıs'ta ölen dostlarım arasında
Louis Aragon
Şiiri Değerlendir
Bahçelerde maydanoz
Gel bize bazı, bazı
Madem yüzmek bilmezdin
Niye çıktın minareye?
Ben bu şiiri yukarıda ki koşmaya benzettim. Bilmem arkadaşlar ne der?
"Şiir Sanat" ve savaş. Geri plan kurgusunda Şiir Sanatının Savaş Sanatına yönelik bir eğrelti si var. "Savaş görmüş , hatta esir düşmüş bir şairin ölen arkadaşlarına yazdığı bir ağıt..." Hümeyra Gün'ün alıntısından anlaşılacağı üzre Şair yaşadığı savaşı Şiir yazma sanatına bağdaştırmış. Gerçektende öyle değil mi şiir yazarken içimizde bir savaş vermiyor-muyuz. Ve içimizde verdiğimiz bu içsel savaş aynı zamanda da gerçek hayatta arkadaşlarımızla olan iletişim ve ilişkilerimizin bir sonucu, bir tasavvuru değil mi? Dışımızdan kaynaklanan bu içsel mücadelemizi bilim sanat edip edebiyatla yansıtmadan, yansıtamadan savaşlara maruz kalacağımızın da bir mesajı bu şiir. "Ben hep şarkı söylemekteyim orda / Mayıs'ta ölen dostlarım arasında" Savaşların öncesinde yazabilseydik savaşmak zorunda kalabilir miydik.
Savaş görmüş , hatta esir düşmüş bir şairin ölen arkadaşlarına yazdığı bir ağıt...
*Silahların üstünde gözyaşı olmak...Savaş sonunda oluşan pişmanlıklar, suçlar, günahlar...Ve kanın kırmızı ısısı...!
Oysa ölen sadece bluzdaki çiçekler olsaydı ,( Gerçek çiçeğin ölümüne bile dayanamayan yürek, ölen arkadaşlarının acısına nasıl dayansın)
Olmasaydı savaşlar, çocuklar çocukluğunu yaşasaydı, savaş meydanlarının kan kokusuna karşın, evimizin tanıdık kokuları bizi sarıp sarmalasa ...
Ve bütün bunları unutup, yeniden zalimleşirsek , uyandırın bizi ,bu unutkan gaflet uykusundan...Ben unutmayacağım, ölen dostlarımın arasında hep ses olacağım...
Demiş demesine de, dünya halen aynı dünya...İnsanlar yine *insan kadar zalim...! Ve unutkan...
Beğeniyle okudum. Okurken eşik etti Şair'in şarkı olmuş dizeleri...Zülfü Livaneli ;
_____Mutlu Aşk Yoktur ...
Şairin anısına saygımla...
TÜM YORUMLAR (4)