Hiç aklıma gelmezdi,
Ansızın bir gün çekip gideceğin…
Gidişinin üzerinden henüz 48 saat geçti,
Zaman hâlâ yürümeyi unutmuş gibi
Durdu.
Ben, seni düşündüm…
Adı sanı unutulmuş bir mahkumum,
Zamanın bile uğramadığı bir hücrede,
Demir parmaklıklar değil beni tutan—
Görülmemiş düşler, duyulmamış çığlıklar.
Yalan da olsa
Bana bir şiir ısmarla, sevdiğim.
İçinde ben olmayan,
Her kelimesi sen ile başlayan…
Cümlenin tek kelimesi ile beni sen yapan
Beni kırdığın yerde
Sanki bir gece çöktü içime,
Sensizlik sessizce dolaştı yüreğimde;
Yıkıldım…
Kırgınlıklarımın soğuk matemine
Başımı koyup sustum.
Bir gün…
Gitmek istersen,
hiç tereddüt etme.
Kapının gıcırtısına bile aldırmasın gözlerin;
İnsanın canı
ne zaman yanar?
Özleyince mi?
Bekleyince mi?
Kırılınca mı?
Ne zaman gülümsesen,
Bütün mevsimler bahara döner içimde.
Kışın en sert ayazı bile utanır gülüşünden,
Donmuş toprak çatlar,
Gecenin bir vakti,
ansızın yolda yürürken
duyduğun bir türkü
beni sana hatırlatacak.
Ve içinden geçireceksin:
*“Keşke... keşke olsaydı.”*
Şimdi
ben kalkıp şiir yazmak için
kelimeleri heba etsem,
gecenin bir yarısını
Gece indi usulca,
Sessizlik bir örtü gibi serildi üzerime.
Saatler, içimde yankılanan bir ses gibi
Seni bekliyor…




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!