Ayrılığın çanlarını beynime öyle bir vurdun ki,
sana benzer hiçbir şeye değemem artık.
Sen dahil.
Madem o kadar kolaydı gidişin
dönmeyi aklının ucundan bile geçirme!
Yok artık anlamı…
Sarıl nedenlerine,
ama bırakma içindeki düşsel yanılgıları.
Kaç herkesten, sessizliğe sığın..
Geçebilirsen kördüğümün kapısından gel bana!
Hayra yor gidişini!
İnanayım iyiliğim için olduğuna.
Düşlerinin rahminde saklandığıma ikna et beni!
İade edeyim kendimi geçmiş zamana.
…
Dirilişim ,ne büyük hezeyan oldu avuçlarında.
Tanısı olmayan bir sürgün bıraktın koynuma.
Şimdi bir şiir kusmasam gidişinin hışmına,
kelimeler nöbet geçirecek aklımın kıyılarında.
Kırağı düşecek şairliğimin parmak uçlarına.
Bu destursuz ayrılığının kuşatmasından
sen sağ çıkacağını mı sanıyorsun ?
Göğün bağrından kopar gibi düşeceksin ,
gölgemin acı nağmelerinden...
Bu şiiri göğsüme bastırarak
vazgeçeceğim seni sevmekten.
İniltiler içinde yüreğimden firar edecek hislerim.
Zehir zemberek evrenin tabanlarında
ezeceğim kalbimi.
…
Belki senli şiirlerin ayaklarına kapanacağım.
Ama acziyetini göremeyeceksin içimin.
Kadavra bir aşk kalacak senden geriye.
Bensiz öleceğini bilsen gelme kapıma !
Saçlarımın gecesinde boğacağım hoşçakallarını.
Döneceğin bir ben bırakmayacağım sana.
Gelişini muştulayan gökkubbemi başıma yıkacağım.
Kendimi yerle yeksan edeceğim .
Öyle afilli yakacağım ki canımı:
Aynanın karşısına geçip,
gözlerimde yanan ormanları seyredeceğim.
Ateşe teslim kıvranışlarına aldırmayacağım kendimin.
…
Bir rüzgar esecek birazdan alıp götürecek seni.
Ben seninle vedalaşacağım…
Yaşıyorum sanacak herkes.
Ama kaçışı olmayan bir son yaşanacak.
Aşkla ve umutla yıkadığım ruhumu,
yeniden yangına teslim edeceğim.
Alevlerimden öpecek yaramı canımın kırlangıçları.
Yüreğim kabuğuna çekilecek.
Acı acı şiir öksürmelerim bitecek.
Bir “sus” yapışacak dudağıma.
Düşlerimin göçmen kuşları azad edecek seni içimden.
Martı ıslıklarında sallayacağım yüreğimin beşiğini.
Kuşları unutma,kırık kalacak kanatları.
…
İçimin şen sokaklarının sesini yağlamadın.
Ses tellerime dikenler ektin gidişinle.
Ölümün önüne diz çöktürüp şiir yazdırdın bana.
And olsun sana !
Rüyalarına sızıp
kendimi sonsuz kere terk edeceğim zihninden.
Ruhumun üflendiği günden kazıyacağım seni.
Varlığına hiç tanık olmamış gibi yaşayacağım.
Adına dahi boğazımdan geçit yok bundan sonra.
Şiir çarpsın sevgili !
Şiir çarpsın ki beni;
soluğumun son ninnisinde
öldüreceğim ismini...
…
(Kalbim sorulursa hâlâ evin senin/Ama geri dönüşün
k/ayıp hüzün kuyularından da derin…)
12 Eylül 2025
06.41
Fon önerisi - Ülvi Zeynalov / Being with you
Esra NizamKayıt Tarihi : 12.9.2025 20:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!