Şiir... Şiiri - Ediz Karaoğlu

Şiir yazanın değil, sebep olanındır ancak,
Bazı şeylere sebep olup giderken sen,
Hep semâya bakmamı istedin,
Yalnız olanların türkülerine ortak ederken beni,
Seni neler pahasına sevdiğimi bir türlü bilmedin...
Şiir yazanın değil, ihtiyacı olanındır ancak,
Ne ekmek, ne su, ne bir anne şefkati ellerimde,
Bir yalnızlık resitaline sebep olan sen,
Giderken belki kendi gerçeğine,
Gözyaşlarımın akmasını hep sen istedin,
Artık bu şiirler yoklar yerlerinde...
Bir sarmaşık gibi tutundum şimdi hayata,
Bazı günübirlik efkârlara sebep olan sen,
Bir çocuk masalı gibi çabuk ve soru işaretleriyle bittin,
Şiirlerime en çok senin ihtiyacın vardı,
Çünkü onlara sebep hep sen idin,
Onları yazmamı hep sen isterdin,
Semâya her baktığımda hep aynı yerdesin,
Sevdâ türkümsün, gözbebeğimsin,
Sevdiğimsin...