Heder edip gençliğini,
Acılar dünyasına kendini salıver gitsin...
Gül tenli sevgiliyi unutup,
Umutsuzluk deryasına dalıver gitsin...
boşlukta bir yüz belirdi
ışıl ışıl ama tedirgin
sevecen ama nefretini saklayamayan...
boşlukta bir yüz belirdi
başkalarınınkine hiç benzemeyen
artık biliyorum
son sözü söyleme zamanı geldi çattı...
bitişlerin yıkılmışlığını hissedersin ya
umudunun tükendiğini en acı haliyle duyarsın ya
öylesi bir halde düşün yaşananları...
kalanları sorma hepsi senden ibaret
değişen ne? diye hiç sorma
saplantılardan ibaret.
unuturum sanmıştın değil mi?
düşlediğim tek umut da senden ibaret
Bir köy öğretmeni idim bir zaman
Gözümün yaşına bakmadılar benim
Oysa öğreteceğim ne çok şey vardı
Gonca güllerimden ayırdılar beni…
Kimi yaramazlık yapar sonra pişkin pişkin af dilerdi
Korkularım var senden yana
İçinden çıkılmaz,
Uykulara bir hançer gibi saplanıp,
Olmadık kabuslara gebe kalan.
Yalnızlığın dizginlerine dek sarıldığı,
Ve olmadık bir kargaşaya doğru sürükleyen.
sen benim
koklamaya kıyamadığım, narin gül dalım
tam seveyim derken
incitirim diye köşe başlarından seyrettiğimsin
sen benim
yaşama yeniden sarılma nedenim
Duyuyorsan,
Yorgun akşamların ıssız bağrından gelen haykırışları;
Parmağını kaldır gökyüzüne,
Ve kurtuluş gününün geldiğine inan...
Yaprakları solan gülünden bir yaprak da sen kopar...
Ve deki:
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!