Unutma Sevgili!
Yarınlar hiç de uzak değil.
Her yenilgi yeni bir umudun başlangıcı değil midir?
Geç kaldığımız sevdanın bedelini
Gecelere mahpus bir bedenle mi ödemeli hep?
Nasıl başlar bir sevgi?
Bilinmezliklerin aşinalığına bel verdiğim
Kaç gün kaç gece geçti seni düşünerek yitirdiğim
Ömrüm:
vurdum duymaz bir nankör
bir sersefilin halinden ne anlarsın sen
sen ki parlak baharlı kentlerin
O bedevi arar dururdu layığını
Gönül gözüne fer olsun isterdi
Kol kanat olsun tutmayan uzuvlarına
Dil olsun isterdi tarifsiz duygularına
Bir gün o ümit ile varıp düştü yollara
Öfkemi sırtlayıp omzuma
Vurdum yumruğumu aynanın tam ortasına
Kaçtım, korktum, buldum sandım seni
Sersemlemiş gibi konuştum hiç durmadan
Bu sondu…
Gelmeyeceğim bir daha kapına
Ve bir daha gülen gözlerine bakmayacağım
Sen de hatırlamayacaksın belki
Çocukçasına sevişmelerimizi
Birbirimizin başına yastık oluşlarımızı
Hüzünlerim sensizliği vurduğu vakit
Gecenin karanlığına dolunaylar düşecek
Sonsuz umtlarla yeni baharlar yeşerecek
O vakit bağırışlarımı bir sen duyacaksın...
Yine yollara düşeceğim, çaresiz
yorgun argın bir ruha sarılmışsın,
kadavraları hiçe sayarcasına…
anılardan bunalmış gibisin,
Ey sevgili;
Eskiye maziye yazıldı yazımız
Senden kalmadı hiçbir şey oysa böyle miydi ahdımız…
Yeminler, hayaller ve pembe düşler
Ne olsun be sevgili?
Köhne dünyanın o vurgunları bitmiyor işte.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!