Sığmıyor Artık İçime Attıklarım

Sığmıyor artık içime attıklarım
Bir damlada taşıp boğuluyorum
Hep dünlerde kaldı aklım
Ömrün baharında
tutuştum yandım
Yandım dedikçe sağır oldu
Eşim dostum can sandıklarım
Kendim sardım hep yaralarımı
Düşmek gerekiyormuş
Anlamak için
Kimin var olup, yok olduğunu
Düştümde öyle böyle değil hemde
umutları tükenmiş bitmiş
Kuracak en ufak bir hayali bile
Olmayacak kadar düştüm
Güçlü olmak zorundaydım
Ayağa kalkıp küllerimden doğmalıydım
Benim benden başka kimsem
Olmadığımı kabul ettirmeliydim
Saf zavallı yüreğime
Bağıra bağıra susup kabul ettim
Dönüp bakmayım desemde geçmişe
Sırtım dolu yaralar içinde
unutulmuyor ki alışıyorsun sadece
Dünüm yıkıklar ülkesi
Bugünüme şükür diyor
Yarınlar için dua ediyorum
Kula boyun eğmem asla
İstemem mevlamdan başka
Kimsesizlerin kimsesidir
Açılan elleri geri çevirmez asla
En büyük duamdır gelip benden helallik almadan almasın canlarını
O zalim kullarının
Beni benden çalanları
Gülmeyi unutturanları