Sığmadık Şiiri - Poyraz Özbey

Konuştuk.
Yetmedi.
Sustuğumuz yerden
daha çok kırıldık.

Aynı anda baktık bazen—
ama başka şeyler gördük.
Aynı cümlede durduk,
ama farklı yerlerden okuduk birbirimizi.

Bir sandal gibi yanaştık kıyıya
ama deniz hâlâ üstümüzdeydi.
Birbirimize dokunduk,
ama temas edemedik.

Çünkü biz
bir kelimeye sığamadık.
Bir duaya,
bir vedaya,
bir sarılışa sığamadık.

Ve şimdi herkes soruyor:
“Ne oldu?”
Ne olsun...
Olmadık.