Sigarasız Ve Babasız Şiiri - Ömer Yüceka ...

Gittiğinde on üçündeydim.
Bak, elli üçüme geldim baba…

Sen omuzlar üstünde süzüldün gittin
Ben orta yere saçılmış mavi bilyeler gibi dağıldım
Toplayabilene aşk olsun
Çok yaka silktirip, illallah ettirdim konu komşuya
Mahalle kavgalarının çakır gözlü baş belası
Kibar nezarethanelerin, en kıdemli misafiri oldum

Babam… On üçünde uğurladım seni cennete
On üçünde on üç kere öldüm.

Ah toprağın çığlığını duyup, rüzgarın derdini bilenim
Ah acımı bal eyleyenim
Seninle birlikte, oyuncaklarım
Hiçbir kuşa taş atmadığım sapanım
Kırk yamalıklı futbol topum
Köşe bucak sakladığım misketlerim gitti
Çocuk olmadan büyüdüm, büyümeden yaşlandım baba…

Kimler girdi, kimler çıktı hayatımdan
Kimlerle aynı sofrayı paylaştım da
Hiç kimsede bulamadım senin nasırlı avuçlarından fışkıran
O sonsuz bereketi
Ve kimselerde göremedim senin maviş gözlerinden ışıldayan
O ölçüsüz merhameti.

Üstümden alıp gittin gölgeni
Duldasız kaldım
Hep yalın ayaktı çocukluğum karda kışta
Ah kaç zemheri eskittim
Paltosuz, şapkasız…

Bıyıklarım bile terlememişti
Dünyayı sırtıma yükleyip, beni terlettiler
El bebek gül bebek acı emzirip, masmavi düşlerimi tükettiler
Bilsen kaç Allahsız geceyi sabaha kavuşturdum
Sigarasız, babasız…

Ah bozkır kokulum
Sırdaşım, yoldaşım, en kral arkadaşım
Neden bu kadar erken gittin
Neydi derdin
Sahipsiz akvaryumlar gibi küflenip, içten içe çürüdün de
Neden bize demedin?

Sen sevdirmiştin…
Bir dağın ıssızlığına çadır kurup
Bir su kıyısında balık tutmayı
Bir kamp ateşinin çıtırtısına kulak kesilip
Bir yanık bozlağa
Bir şarjör mermi yakmayı
Sen sevdirmiştin…

Bak, yine ayak ucundayım baba…
Sana o çok sevdiğin iğde kokulu köy türkülerini
Ve sana olan sonsuz özlemimi getirdim
Alır mısın?

Bu öküzün boynuzundaki yalan dünyadan
İtin taştan yıldığı gibi yıldım ben baba…
Yanına gelsem
Kızar mısın?