Şifre
Bu bir yürüyüş sadece,
arşın merkezine.
Yol arkadaşı vatansız bir melektir
ve yorulmadan toplar,
ömrün bütün çiçeklerini.
En çok siyah sevinir insanın matemine.
Varsa seveni üzülür…
Birkaç, birçok ya da hep,
aslında kocaman bir hiçle
sevişir anlamsızca.
Geriye , gerisi kalır.
Aşk süpürür kalbin sokağını,
Tanrı gülümser.
Ben yarattım sevmeyi der,
her aşığın nefesi.
Yaratıldığından pişman
çıkana dek sesi.
Yaşamaya dair ne lazımsa ,
fazlasında felaket kusar duvarlar.
Çok su, çok hava, çok aşk öldürür.
Meşrudur cinayeti Azrail’in
ve hak etmiştir vefa çoktan ölmeyi.
Pusuda bekleyen yalnızlıklar vardır.
Daha önce de vurmuştur birkaç dost.
Adettendir şerefe içmek,
aynı masada ağlayan yılanla.
Muhabbettin hırsızı,
aşk denilen yalanla….
Kurtuluşu iki dudağının arasındadır,
düşmanlarca fethedilmiş ömrün.
Denenmiştir ve defalarca görülmüştür.
Bu hikayenin özündedir.
Bazen galibiyet
terk edilen bir yüzün,
hayata tecavüzündedir.
CENK ULUPINAR (1139-04052014)
Cenk UlupınarKayıt Tarihi : 4.5.2014 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!