Şifacı Şiiri - Çizgili Mavi

Bugüne de tıpkı dün gibi; içimde bugüne, bugünün de bitip akşam oluşuna, bugün de vaktin dolup sürenin bitişine, olanlara, olmayanlara, olamayanlara, yetmeyenlere, yetinmeye çalışılanlara, yetinmek zorunda oluşlara, zora gidişlere, gidişlere, gidilemeyişlere, oldurulamayışlara, vedalara, vedalaşmak zorunda oluşlara, iyi akşamlara, iyi gecelere, hoşça kallara, hoşça kal diyilemeyişlere, hoşça kal demek zorunda oluşlara, zorlara, zarlara, hep yeklere ve daha nice şeye -aralarına miras mevzuu girmiş iki kardeşin birbirlerine duyduğu kine benzer fakat hakkı gerçekten yenmişin diğerine göre daha fazlaca hissettiği türden bir, kin duyarak ve bir çocuk parkında salıncakta sallanan çocukların, koşup yere düşen-kalkıp kahkaha atıp tekrar düşen çocukların cıvıltıları arasında sessizce bir köşede seni düşünerek veda ediyorum.
Tadım hiç yok, bir yanım eksik gibi değil de hiçbir yanım tamam değil gibi; hiçbir yanım tamam değilmiş de bir tek kafam, kafamın içindekiler, sesler, sözler, söylenenler, söylenmeyenler, söylenemeyenler, söylenmemesi lazım gelenler, uğultular, bağırış-çağırışlar, feryat-figanlar, sükûtlar ve sükûta mahkum olanlar benimleymişler gibi… Tamam olan tek tarafım, yokluğun.
İyi akşamlar mı…
İyi geceler mi…
Vakit o vakit değil. Sahi hangi vakit gelecek, hangi vakit olacak ki vakitle iştigal bir derdimiz olmasın? Ne dar olsun, ne az… Çok da olmasın, doğrusu, azlığı çokluğu bizi zerrece alakadar etmesin. Hava ister buz olsun eksilerde ve takvimlerden Aralık gecesi, ister dondurma mevsimi olsun bir Haziran sabahı. İster aç olalım ister tok, ister olsun fincanımızda bir tudum kahve ister olmasın. İster yanmasın sigaramız, olmasın bile hatta. Yeter ki bir vaktimiz olsun, her şeyden uzak, her şeye uzak ve herkesten âri. Bilmiyorum. Sahi, olmayacak değil mi.
…
Bazı kelimeler var ya hani; tek bir kelime ama birden fazla -oldukça fazla- manaya gelen: saudade gibi, pinhan gibi, onsra gibi… Keşke şu an aklıma bir kelime gelse, bir kelime bulsam da anlatabilsem içinde bulunduğum halet-i ruhiyemi. Yok. Gündüzle gece gibi keskin ve fakat bir akşamüstü hüznü gibi yarı şafak-yarı alacakaranlık… Bir serçe gelip konsa omzuma, bir kedi gelip otursa ayağımın dibine. Bir de sen olsan. Bir de sen olsan. Tamam olur her şeyim.
Hasılı, tam değil hiçbir şey. Vakit de o dar vakitlere sığdırmaya çalışıp hapsettiğimiz her ne varsa o da. Akşam oldu. Ezan okundu. Günün, salası verildi. El ayak çekilir şimdi. Şimdi bekle ki geçsin bilmem kaç asır da olsun Pazartesi. Pazartesi olsa n’olacaksa, yokluktan başka… Yokluğundan başka!
…