Si Ya Ba (Rüzgarın Gölgesi)

İzmir 'de
Bir devlet yurdun da
Öğrendim paylaşmayı.
Sonraları paylaştıkça
Büyüttüm
Umudun lokmalarını.
On sekizim de asiydim
Hırçın bir dalga gibi
Çarptım umutsuzluğun
Zifiri kıyılarına.
Dalga kıranlarda
Parça parça oldu
Genç bedenim.
Ve bitmez dediğim
Umudum
Yayıldı okyanusun
En ıssız dalgasına kadar.
Paylaştım gönlümün
En karanlık kuytularını,
Ve beynimin en tümsek
Düşün bozkırlarını.
Nafile demedim ama
Şimdilerde açtım
Kollarımı iki yana
Korkuluk oldum.
Bir şeylerin gölgesi
Olmaktansa,
Rüzgarın gölgesi
Olmalıydım.
Bende açtım kanatlarımı
Si Ya Ba oldum.