Birazdan kalkıp gideceğim şu tahta kurularının yediği banktan;
Ben yürürken ve bana bakarken içimle konuşmaları duy,
Yani,
Arkama bakmadan,ve oturduğunu bilmeden orda,
Adımlarım hep ileri giderken,
İçim geriye yol alıyor,
Ve artık özlemlere yelken açıyorum sevgilim...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta