Seyyah Şiiri - Cihan Gürel 2

Kaybettim kendimi, dünüm yok.
Hasenemde kalmadı irfan.
Canı okunan, sahte güzel hayatım.
Zorla güzellik, hiç bu kadar zaruri olmamıştı.

Kıyılan bir insan değil, insanlık.
Sadece minazım bilir bunu.
O da gördüğümden dolayı değil.
Kulaktan dolma mavralardan dolayı.

Oturup sakince düşüneceğim.
Neresinde nasıl duracağımı, Sırât'in.
Vakit dolmuş nasıl olsa dört göz odalı,
Kiymet-i harbiyem kalmamış nakkaşe kalplerde.

Bilinmez akşamda, çolpan olmak hayalim.
Kötü kader,bu kez yalnız bırakır mı ashabı ?
Ne yalandır oysa şu yaşam; devri müsteskal.
Yaşanmadan ulaşılmaz, göklerdeki yere.
Kaldım zor durumda;
Kimse göremez bendeki gazâbı.