Şeytanla Çay İçilmez

Doğruluğunu bildin, Hakk’ı neden gizlersin?
Batılda olduğunu, Rab’den gizleyemezsin…

Maddiyatı seçmişsin, bu hayırsız olacak,
Şimdi tövbe edersen, nefsin mümin olacak…

İsterim ki nefsimle, böyle tartışmayayım,
Nefsime iman ile tebliğ anlatmayayım…

Batıl çevremde değil, tam ruhumun içinde,
Kâfir, fâsık, münafık; nefsimle ve hissimde…

“Ben” İslamlaşıyorum ve mümin oluyorum,
Buradaki “Ben” nefistir, ruhuma söylüyorum...

Nefsim mümin değildir, bundan endişeliyim,
Dünden mümin olmuştu, şu anda bir elçiyim...

Ruhumu hiç sorma tamamen mümindir,
Ruhum nefsime küser, der “Rab’bi bire indir! ”

Şeytan nefsime dost, gezdirir dolaştırır,
Bazen hava aldırır, Rable de barıştırır…

Nefis baskılanmıştır, ibadetler engeldir,
Şeytan kapıyı çalar, ruh müsait değildir…

Haneye tecavüzdür, şeytan haddini bilir,
Kapım tam kapalıdır, izinsiz kim girebilir?

Şimdi nefsim mümindir, namaz ilgilendirir,
Namaz vakti gelmiştir, ocakta çay demlenir...

(1995)