Şeytanın Kolları Şiiri - Nermin San

Canım sıkılıyor.
Ben düşünüyorum da eskisi gibi olmasını beklemek her şeyi anlamsız kılıyor sanki.
İnanmak istemediğimiz şeyler gerçek oluyor,
ve bir çocuk gibi masum inanmak istiyorum o yalan gerçek arası bilmek istemediğim söylediklerine,
zorluyorum sonra aldanıyorum.
Gözlerimi açıyorum ve sen karşımda o masumane
ya da ne bileyim şeytansı gülümsemenin ardında bana gel diyorsun.
Adım atıyorum, sanki yalvarıyorsun, sanki avucunun içine alıyorsun beni, anlamıyorum.
Ağlasam da kavuşmuyor göz yaşlarım çenemin ucuna.
Yarıda kalıyor.
Haykırsam da göz yaşlarımla sanki görünmez oluyorlar
ve sen anlamıyorsun.
İşte yalnızlığım ve varoluşum arasında böyle bocalarken ben,
sen çıkageliyorsun.
Küçük yüreğim için elini tutmak,
dar ağacında bekleyen bir mahkum sanki ve çimende yeşeren bir çiçek kadar, bir o kadar sevinçli.