Yüreklerdeki iman karanlığı silecek
Bunu bütün düşman çanakkale de görecek
Gökyüzü ellerini sizin için ellerini açacak
Zaferiniz bütün arşı titretecek
Mehmedim sen gözlerini açınca
Diclem
Yüzün solgun, sesin kesik, yüreğin vurgun, ellerin kelepçeli, kurşun yüklü bohçan, önün yasaklar ile kapatılmış
Akmıyorsun bir delikanlı gibi
Sadece dalıyorsun derin derin
Gözyaşı döküyorsun
Başını eğiyorsun
En güzel şiirim senin gözlerindir
Geceleri sadece senin gözlerinde kaybolmak istiyorum
Gözlerinden maviliklere açılmak istiyorum
Gözlerine başımı yaslayıp
Seninle gülmek istiyorum
Hiç gitmeyeceksin gibi bakmak istiyorum
Esrarlı saray nedir senin manan
niye karşıma dikiliyorsun
senin kale duvarını geçemiyorum
niye çıkmama izin vermiyorsun
bu nöbetçilerin elindeki demir balyoz
benim için mi dikildi bu kadar zorluk
Evet dersen
İlk cümlem sen olacaksın
Senin adınla başlayacak bütün şiirlerim
Kalemime sen yön vereceksin
Pusulalarımı sen çizecek
Sınırlarımı sen belirleyecek sin
Kent karanlığıma uzan sevgili
Terli gömleğim deniz yüzüne şiir olur
Boynuma dolanan ölümü kucakla
Kanlı gözlerim son kez sana gülsün sevgili
Yargıla şu tutsak dilimi
GİDECEĞİM
Sende bana efsunlu bakışların ile bakma ne olur
Gülme yüzüme
Ben hüzün elbisesimi giymişim
Acılar ile yola çıkmışım
Git başımdan
Beni bıraktığın gibiyim
Ne bir adım senden uzaklaştım, Ne de bir adım sana yakınlaştım
Öyle ulu orta bir yerdeyim
Git başımdan
GÜN GELİR
Gün gelir insan her şeyi unutur
Hatırlamak istemez nereden geldiğini
Nereye gitmek istediğini
Durur öyle ulu orta
Bugün gökyüzün de bir soğukluk var
Tarih gözyaşları içinde kalemini alıyor
Kırmızıya boyanmış bir sayfa açılıyor
Bahar utanıyor, çiçekler sararıyor
Nisan pişman oluyor geldiğine
Sevinçler kursaklar da kalıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!