VEDA
Yaşamdan kopmuş bir sükûnetle,
Unutuldun bir kuytu kulübende.
Olmasaydı can yoldaşın minnoşun,
Bugünde olmayacaktın musala taşında
YAKAMOZDA “BİZ”
Gecenin karanlığında,
Arabalı vapurun güvertesinde
Ay misali parlayıp,
İçime yakamozlar yansıtan sevgilim...
YALNIZLIĞIMIZA SOKULURKEN
Gecenin karanlığında süzülür,
içselliğime içselliğin.
Bir an, düş sanırım nedense,
kapılırken sana...
Hüzün sarar yalnızlığımı.
YALNIZLIK
Düşüverdi dizlerin üstüne zifiri karanlıkta
Ne tutunacak bir taş ne de bir dal
Kaybettikleri tek tek canlandı anılarında
Ne bir yankı ne bir nefes, esir yalnızlığına.
YARIM KALAN DÜŞLER
Zaman sonra aralarken kapıyı,
Hatıralar an gibi yansır yüzüme
Hüzün çöker yavaşça içime,
Sessizlik derinden sarar her yanı.
YOL
Yürüdüğün yol devri devrandır
Kimi için ızdırap kimi için şendir
Kervanı dizilip gidene handır
Gamı kederi çekene yavandır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!