Biz görmeden sevdik seni,
Sen görmeden övdün bizi,
Allah'ım gördüya, yeter
Ümmetim dedin sen bize,
Biz de ümmet olduk sana,
Anlatılırken Türk Yurdu,
Ninem içten 'ah! ” ederdi.
Düşünürken ben, Bozkurdu,
'Tam yedi orduyduk' derdi.
Anlatırken tatlı tatlı,
Ne zaman şenim ben, bilir misin?
Ne zaman çocuk gibi, dolu doluyum? .
Ne zaman düşünüp ansam adını,
İçim tiril tiril titrer, işte bu huyum.
Yanımda olduğunca,
Mehtap olmasa nolur, saçların mehtap gibi,
Akar gider ömrümüz deredeki ab gibi,
Gözlerinden okurum, seni bi kitap gibi
Sular aksın, rüzgâr essin, oynasın hep yapraklar,
İkimizi bir makbere kabul etsin topraklar...
-- 1 --
Vaz geç gönül vaz geç artık gururumu okşama
Vakit geçti, gün tükendi ne kaldı ki akşama? ...
- - - - - - - - - - - - - 2- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Cisim dövüledurur geçen zaman örsünde
Bekler umutla gurur talih gergef örsün de...
Dokuz Taş Oyunu
Avrupa’da, hayvan gibi muamele görenler,
Osmanlı’nın himmetiyle, inlerinden çıkmışlar.
Hemen vakit geçirmeden hile, tuzak kuranlar,
Merhamet maraz getirmiş Osmanlı’yı yıkmışlar.
Cumhuriyetimizin 90. Yılında.
Öncelikle Cumhuriyetimizin 90. Yıldönümünü kutluyor, 76 milyon kardeşime hayırlara vesile olmasını diliyorum.
Cumhuriyet; hem meşrebimize. Hem inancımıza ve hem de tarihimize uygun bir idare şeklidir. Bundandır ki 76 milyonun her ferdi Cumhuriyeti sahiplenmiştir. Aklım kesti keseli de, gezdiğim memleketimin hiç bir köşesinde, hiç bir ferdin şikâyetci olduğunu duymadım.
Ne hazindir ki; Sanal alem de okuduğum bir çok yazıda acaip vehimlerle, iddialarla hatta iftiralarla karşılaştım. Bu yazıyı da bunun için kaleme alma ihtiyacı duydum.
Cumhuriyeti kimse kaldıramaz, kaldırmaz. Ne böyle bir şahıs var bu ülkede ne de bir kurum. Terör odakları hariç. Bunlar da Ülkemizin gelişmesini, güçlenmesini çekemeyen dış mşihraklara bağlıdırlar.
Ben kardeşiniz siyaseti bırakalı çok oldu. Oy verme anına kadar gönlümde hiç bir parti, hiç bir şahıs yok. O gün gelir kim daha güvenilir gözükür se oyumu ona veririm.
İslâm diyarında ahlak buhranı
Ne zillettir ya Rab, ne zillettir bu?
Ey îslâm çocuğu, nettin Kuran`ı?
Ne zaman bitecek, bu menhus uyku?
Bir tarafta okunurken Ezanlar,
Ben miyim?
İki günlük bir dünyanın Arkasından
Koşan ben miyim?
Hep karşıya bakan
Ahkâm kesen
Tarihini oku, köküne sarıl
Kökünden kopanı rüzgâr savurur...
Ne kulağı tıka ve ne de darıl
Sürüden ayrılma kurtlar çevirir..
Son pişmanlık varya. etmezki para
daha nice taşsız yatan isimsiz şehitlerimize allahtan rahmöet diliyorum saygılar hocam allaha emanet olunuz
Bir mevsimin bitişi, bir yenisine hazırlık, öyle bir an ki ne yana baksan sarı hazan; esen rüzgarda, yerlerde hışırdayan yaprakta sarı bir matem..... çok hüzünlü bir şiir yüreğinize sağlık efendim........
yunus gibi,çok harika olmuş hocam,beğeni ile okudum,selamlarımla beraber tam puanı gönderiyorum..