Şey Dedi Adam. Şiiri - Ahmet Keleş

Adam düşünceli düşünceli çıktı yola.
Biraz sıkıntılıydı, yaktı bir sigara.
Genç kadına bir şeyler söyleyecekti.
Çevresine baktı, bir iç çekti.
Tüm cesaretini topladı
Cümlelerini kafasında sıraladı…
Girdi kapıdan içeri.
Zaman durdu mu ne?
Kalbide eskisi gibi değildi artık.
Sanki duracak.
Belki de hiç atmıyor.
Oysa güler yüzle karşılamıştı kadın.
Büyülenmişti adam
Karşısındaki adeta gül yüzlü bir Melek
Nurlar inmiş tepeden üstüne.
Dil tutulmuş, gözler kararıyor,
Cümleler karmakarış.
Oysa söyleyeceği,
İki kelimelik bir cümleydi.
Zorladı kendini, olmadı
Konuşamadı.
Şey dedi sadece.
Yutkundu, boğazına bir şey düğümlendi
Şey dedi bir daha.
Havadan sudan başladı konuşmaya.
‘Harika bir kadınsın.’ diye bildi arada.
Dudakları kurudu,
Sesleri titredi
Beyni karmakarış olmuş.
Ne kadar bir zor işe koyulmuş
Zavallı adam.
Hâlbuki bir orduya karşı gelebilirdi.
Bir devri durdurabilirdi.
Ölümden bile bu kadar korkmamıştı oysa.
Yavaşça doğruldu,
Dağları omzuna binmiş gibi hissetti.
Dizleri titredi.
Son bir cesaretle
Göz göze geldiler
Gözleriyle bir roman anlattı
Üç saniyelik bir nefeste.
Elini uzattı
İyi akşamlar, diye bildi koca adam.
Mağlup kahraman.
Düşündü düşündü
Bir sigara yaktı.
Dedi:
Belki mekân yanlıştı,
Beklide zaman.
Arkasına bakmadan
Dar sokaklarda kaybolup gitti.
Aklı ise hep orda kalmıştı.
Gökyüzüne baktı,
Belki de Tanrısını aradı.
Sığınacak bir dal, bir kucak bakındı.
Yorgun gibiydi.
Şuursuzca yürüdü yürüdü
Ayaklarının götürdüğü yere.
Yapayalnız kalmıştı koca zaman.
Allah’tan bir dilek diledi.
Belki kabul olur bir zaman.
Belki de kadına söyleyemediğini
Tanrıya söyledi, şahidim olsun diye.
Tanrım sen biliyorsun.
‘Ben onu çok ama çok’…Dedi adam.