Tükenmez kalem gibi sevdim seni
Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi
Kalemim bitince yitirdim seni
Mürekkebim yoktu dolduramadım yerini
Evlerin kimi yanık kimi yanmış
Kimi cama
Kimi pencereye bakıyor
Derin bir mana arıyor
Onu aramaya başlıyor
Başka türlü içinden geçmek bilmiyor
Usul usul yanarken kibrit, bıraktığı ormandan sesler yankılanıyordu
Alevler göğe çıkmış toprak nefes alıp veriyordu
Acıdan bağlanmış, dudakları dişlerine baskı uygulayıp kalbini sıkıştırmaya yetiyordu
Derin nefes almak bile güç oluyordu
Sayılı olan saliseler yıllık gibi birikmişti önüne
Anadan doğan ikizler bile tek başına gelmişti dünyaya
Okur musun yazdıklarımı sayfa sayfa
Anlar mısın kelimelerin içindeki kırıntıları
Söyler misin beni bana
Kelimelerim mi yetersiz yoksa kırıntılarım mı fazla?
Sevmeyeceğim artık nedenli de olsa
Nedensiz sevdim
Sonuçlu ayrıldım
O yüzden küskünüm sevdaya
İlk defa görüyormuşcasına meraklı
Son defa görecekmiş gibi vefalı
Yüzlere bakmak lazım devamlı
Gündüz ışık gece yıldızım oluyorsun
Sen atıyor yüreğim, anılarımda var oluyorsun
Kör bir bıçak gibi saplanıyor halin
Bana beni hatırlatıyorsun
Kafamda binlerce kelime, şiirimi yazıyorsun
Uyumadan önce ettiğim dua gibi hiç değişmiyorsun
Yağmur aşkı aşerdi
Bir bir döküldü gökten
Ademle Havvadan miras kaldı
Çığlık çığlığa saçıldı tutkusundan
Emin olmak nedir? Teslimiyet yemini gördü bu gözler
Yapraktan ninni dokurum
İnci taneli yüreklere
İşlenmiş pamuk gibi
En saf haliyle
O gözler masumiyetin nişanı
Güller açıyor, gece sabaha eriyor
Burun buruna sevgi tazeleniyor
Hastalık olsa da yitip gidiyor
Tekrar geliyor misafir gibi
Bazan zamansız, çoğu zaman arsız
En nihayetinde karşılıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!