Sevseydin üzmezdin.. Şiiri - Murat Ülkü

Yüreğimin en kuytu köşesinde bir sızı,
Sevseydin bilirdin,ruhumda ki derin acıyı.
Geceler şahidimdir, yastığımsa sırdaşım,
Şefkatle sevilmeden dinmez ki göz yaşım...

Her sözün bir hançer gibi saplandı canıma,
Her lafın zehir oldu aktı, karıştı damarıma.
Vardan yoktan sebeplerle yıktın dünyamı,
Senden kalan enkazda kaybettim tüm rüyamı...

Sol yanım buz kesti, titrer şimdi ellerim,
Nefes almak bile zor, sustu, dönmüyor dilim.
Hangi sevgi bu kadar can yakar, bilemem,
Sevseydin üzmezdin, sen sevmezsen ben gülemem?

Hatıralar bir yılan gibi dolanır boynuma,
Boğar beni sessizce, buz gibi girer koynuma.
Oysa ben sana canım dediysem, canımı verirdim,
Sen ise acılarla dolu bir kuyuya ellerinle indirdin.

Gözlerimdeki fer gitti, bakışlarım boş,
Neşem, umudum, hepsi zil zurna sarhoş.
Sensizliğin bu dipsiz kuyusunda yalnızım,
Aşk değilmiş, alnoma yazılan kara bir yazgıymış.

Şimdi harabeyim, bildiğin virane şehir,
Kalbim kan ağlıyor, her hücem zehir.
Yine de sormadan edemiyom kendime,
"Sevseydin üzmezdin, kıyarmıydın de hele?"

Aşkın adı bu ise, ben bilmem onu,
Sensiz yaşamaksa yolumun sonu.
Anladım ki her giden, bir parça götürürmüş,
Benden kalan kemik ve et yığını, içi çürümüş...

Git şimdi, gidersen ardına bakma, dönme geri,
Bu kalp yara bere içinde, kan ve irinle doldu yeri.
Sevseydin üzmezdin, işte sana son sözüm,
Gidersen biter bu masal, yaşarken ölürüm ben iki gözüm...

Sevseydin üzmezdin,
Üzmeye kıyamazdın,
Vardan yoktan sebepsiz
Dert sıkıntı vermezdin...