Nihal'imi Sevmenin Sessiz Şekli

İÇİMDEKİ NİHAL'İM

(Seyri Sülük ile Vedalaşma)

Hiç gitmedin aslında,
Çünkü hiç dokunamadım tenine.
Fark ettim ki sevmek;
Sahip olmak değil,
İçine bir ah çekip sessizce bırakmakmış.

El sallamadım sana,
Arkandan yaşlar dökmedim.
Sadece bir sabah,
Bir bakışının kıyısında durdum,
Ve orada kaldım Nihal'im.

Vedalaşamadık belki,
Çünkü biz hiç “hoş geldin” demedik.
Ama içimde her gece,
Binlerce kez uğurladım seni.

Her uyandığımda
“Bugün unuturum artık,” dedim.
Her gece
“Rüyalarıma buyur etsem mi?” diye yattım.

Şimdi anladım:
Sen,
Tamamlayamadığım dualarımdan birisin.
Yarım kalmış ama asla yarım kalmamış…

İçimde bırakıyorum seni şimdi.
Bir şiirin ortasında unutulmuş
Açık parantez gibi;
Ne kapanan, ne de biten.

Bazen bir şarkıda,
Bazen yağmurun sesinde,
“Nihal'im” diye çıkacak karşıma.
Biliyorum.
Ama bu sefer
Kavuşmayı değil,
Kabulü seçeceğim.

Çünkü bazı insanlar,
Hiç bizim olmamak için
Tam da kalbimize düşer.

Ve sen, Nihal'im…
Kalbime düşen en derin sükûnetsin.
Bir seyri sülük yolcusu gibi;
Yürüdüm, durdum,
İçimdeki seni seyrettim.

Artık biliyorum:
Asıl vuslat,
Hiç kavuşamamakta gizliymiş.

Nihali Tarz İmzası:
“Vedalaşmak; bir yere gitmek değil,
İçinde birini sonsuza kadar misafir etmektir.”