Sevmenin Ebabilcesi

Gülüşünü Gördüm,
Aşinaydım Meğer Adn Cenneti’ne.

Sesini Duydum Bir Gün,
Anladım O An —
Ebabillerin Diliyle Yazılmış Dualardı Sözlerin.

Saçlarının Dalgalarında Süzüldü Yanağım Bir Gece,
En Çıldırmış Okyanuslarda
Kaptan-ı Deryayım Artık, Yönüm Sen.

Gözlerinin Rengini Gördüm,
Zümrüt Bundan Böyle
Bana Sorulsun, Çünkü Ben Tanığım Güzelliğine.

Uzağına Düştüm Bir Zaman,
Acının Ansiklopedilerini Yazdım
Sayfa Sayfa, Susarak...

“Seni Seviyorum” Dedin.
O An
Cennetin Mimarı Oldum İçimde.

Ellerini Tuttum Bir Akşamüstü,
Teninden Öğrendim
İpeğin Neye Benzediğini.

Söylesene Sevgili,
Hangi Okul Öğretebilir Bana
Senin Bir Bakışında Saklı Bilgeliği?

Gece Rüyalarım, Gündüz Hayallerim
Seninle Dopdolu…

Sözümde Işığın, Suskunluğumda Renklerin;
Nefesimde Kokun Var —
Rüyalardan Daha Güzel.

Nasıl Sevmeyeyim Seni, Yârim,
Yüreğimi Böyle Usulca Isıtırken?

Nasıl Korkmayayım Şimdi,
Senin Yokluğunun Soğuklarından,
Sevgilim?..