Surette İnsan – Halil’in Yönelişi
Halil (iç monolog, usul usul kendi kendine konuşur):
Resimden, gölgeyle beslenen düşten vazgeçiyorum…
Belki de artık senin ışığına bakmalıyım, Meral.
Sen, nefes alan varlığınla, kalbimin derinliklerine dokunabilirsin.
Ama korkum hâlâ burada; sahip olma arzusu ve reddedilme gölgesi…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta