Sevmek Asilce Bir Yoldu....

Ayrılığın kemiren dişleri yüreğine doğru yol alınca,
Kaçışlar mümkün değildir artık.
Aklın gönle egemenliği göndere çekildiği anda.
Susmak hakkını kullanırsın,
Dökülmez dilinden aşka dair tek bir kelam bir daha.
Sanki hiç sevmemiş gibi,yabancılaşırsın duygularına,
Sanki bir zamanlar hayaliyle yaşamamış gibi,
Duygularına yabancılaşır,
Adım atamazsın onlu bir hatıraya canın yansa da.
Uzaktan seyre dalarsın,
Buz tutmuş bir yürekle yaşarsın,
O ateş altı gecelerde solunu kaplayan bir ağırlıkla.
Ayrılığın adı bile dile işkence,
Kabusu gitmez gecelerinden hele birde başa gelince.
Sevmek güzeldi,
Yüzünün tebessümüne ayrılığın gölgesi düşmüyorsa.
Sevmek nefesti,
Gönlüne mutluluk olup semazen gibi dönüyorsa.
Sevmek şiir demekti.
Dizelere gözyaşı dökülmüyorsa.
Sevmek asilce bir yoldu,
Karanlığına ateş böcekleri, peri kızları eşlik ediyorsa....
Döndü Dülger